Jefke en de Bollebozen – Reformationstag

Het was stil in het dal. Geen spoken, geen pompoenen met enge gezichten. Alleen de geur van natte bladeren en houtrook hing over het erf.
"Vandaag geen Halloweengedoe," bromde de baas tevreden terwijl hij zijn mok koffie optilde.
Jefke lag languit voor de deur, zijn kop op zijn poten, en keek loom naar de kippen.

De bollebozen trippelden druk heen en weer tussen de bladeren, alsof ze een geheim beraadslaagden.
"Geen verklede kinderen, geen lawaai," kakelde er één.
"Alleen wij, het houtvuur en die eeuwige bal van Jefke," giechelde een andere.

Plots sprong Jefke op. Hij had iets gehoord — niet een heks, niet een geest, maar… een vallende dennenkegel. Hij blafte trots, alsof hij het erf had gered van groot gevaar.
De kippen schoten alle kanten op, veren in de lucht.
"Zie je wel," zuchtte de baas, "zelfs op Reformationstag houdt Jefke de wacht."

En zo eindigde de dag rustig. Geen griezelgedoe, geen drukte — alleen warmte, houtvuur, en een tevreden roedel met hond en kippen.