Jefke en de Bollebozen – Zondagse Rust

Het was zondagochtend in het dal.
De straat was stil, geen auto's, geen geroep, alleen het zachte geklater van de beek verderop.
Zelfs de wind leek te fluisteren in plaats van waaien.

Jefke lag languit in het gras, poten gestrekt, ogen halfdicht.
Af en toe zuchtte hij diep, alsof hij alle drukte van de week uitblies.
Zijn bal lag vlak naast hem — onaangeroerd, voor het eerst in dagen.

De Bollebozen trippelden voorzichtig langs.
"Is hij ziek, denk je?" vroeg er eentje fluisterend.
"Nee joh," kakelde een ander, "het is zondag. Zelfs Jefke neemt dan vrij!"

De baasjes zaten op het terras met koffie, glimlachend naar het tafereel.
De zon prikte zacht door de wolken en verwarmde het erf.
Zelfs het hout lag rustig opgestapeld, alsof het ook wist dat het vandaag niets hoefde.

Aan het eind van de dag rekte Jefke zich uit, geeuwde breed en keek naar de kippen.
"Vandaag geen bal," leek hij te zeggen, "maar morgen... morgen ben ik er weer klaar voor."

De Bollebozen kakelden instemmend.
Rustdag of niet, het was weer een mooie dag op het erf.